Ik denk dat ik me verdrietig voel. Volgens mij voel ik mij nu gespannen. Of ik geloof dat iets in deze situatie mij raakt. Wat kunnen we vaak denken over ons gevoel in plaats van dat we werkelijk voelen. Want werkelijk voelen, dat is doodeng!

Wegwezen!

We hebben geleerd dat voelen gevaarlijk is en manieren ontwikkeld om daar zo ver mogelijk vandaan te blijven. En al die patronen en manieren, belemmeren ons in het hier-en-nu om werkelijk in contact te staan met wie we ten diepste zijn.

Mijn gevoel schreeuwde het uit, maar ik had het in een grote doofpot gestopt.

Wel prima

Als ik terugdenk aan het verleden, dan zie ik hoe een deken van onrust over mijn leven lag. Voelen? Liever niet. Met mij ging het wel prima. Ongeluk voelde ik niet. Geluk al helemaal niet. Ik werd niet blij van de dingen die ik deed, maar wist ook niet wat ik wel wilde. Laat staan waar ik goed in was. Ik leefde mijn leventje op een manier dat ik zo min mogelijk werd geconfronteerd met de onrust in mijzelf.

In een grote doofpot

De onrust die steeds op de achtergrond aanwezig was. Wat zich uitte in negatieve gedachten, een laag zelfbeeld en mijzelf kleiner maken. Want wie was ik nou eigenlijk? Deze cirkel van destructiviteit maakte dat ik steeds meer vervreemde van mijzelf. Mijn gevoel schreeuwde het uit, maar ik had het in een grote doofpot gestopt. Terwijl de onrust op onverwachte momenten keihard op de deur bleef kloppen.

Pas toen ik de weg naar binnen begon af te leggen en contact ging maken met wie ik ben, begon ik mijzelf beter te begrijpen.

Tot het moment dat ik besloot dat om de verantwoordelijkheid over mijn leven te nemen. Ik wilde niet langer weglopen voor mijn gevoelens. Ik wilde ze leren kennen in plaats van uit de weg gaan. Naar ze luisteren in plaats van continu afleiding zoeken. Pas toen ik de weg naar binnen begon af te leggen en contact ging maken met wie ik ben, begon ik mijzelf beter te begrijpen.

Patronen van toen

Ik begon in te zien welke gedachten mij zo klein hielden en waardoor deze zijn ontstaan. Ik overzag alle overtuigingen die mij weerhielden om de dingen te doen die ik wilde doen. En ik begon de patronen te begrijpen die ik als kind had ontwikkeld en nog in stand hield, vanuit zelfbescherming voor ervaringen van vroeger. 

In het afleggen van de weg terug naar mijzelf, heb ik mijzelf beter leren kennen en accepteren. 

Door mijzelf te leren kennen, weet ik wat ik wil. Ik weet wat mijn valkuilen zijn, wanneer ik geraakt word en waar dit mee te maken heeft. Waardoor ik de oude angsten kan plaatsen in het verleden en steeds in het hier-en-nu een nieuwe keuze kan maken.

Vrijheid

We beschermen onszelf – vaak onbewust – vanuit oude overtuigingen dat we de confrontatie met ons gevoel niet aankunnen. Dat het te veel, te groot en te pijnlijk is. Terwijl de angst zoveel groter is dan de confrontatie zelf. Ik kan je niet in woorden uitleggen wat het je brengt om de weg terug naar binnen af te leggen. Om jezelf te accepteren, in alle gemakken en ongemakken. Te leren van de uitdagingen in het leven en je daardoor zoveel steviger gaat staan. Die vrijheid om werkelijk te kiezen voor jezelf. De vrijheid om de dingen te doen waar jij blij van wordt. Om los te laten wat niet bij je past en verantwoordelijkheid te nemen voor jouw leven. Dat is waar innerlijk rust ontstaat.

Zoek je een plek waar je vanuit rust en veiligheid jouw gevoelens kan gaan onderzoeken? Om zo jezelf beter te leren kennen? Stuur me gerust een berichtje. Ik wandel graag een stukje met je mee.