Mijn innerlijke proces

Dit jaar heb ik de opleiding Familieopstellingen afgerond. Bij eerdere opleidingen schreef ik dezelfde week nog een trots bericht met een foto van mijn certificaat. Weer eentje in de pocket! Dit keer was het anders… Er moesten een paar maanden overheen gaan om rust te vinden in de landing in mijzelf. Want dat is wat ik tijdens de opleiding steeds meer heb mogen ervaren, landen in mijzelf.

Er dwars doorheen

Wat heb ik deze opleiding op sommige dagen vervloekt. Huilend in de auto naar huis, mij afvragend waarom ik hieraan was begonnen. En toch ging ik iedere cursusdag weer terug. Zodra de pijn was gezakt en mijn angstige ego wat minder bang was, begon het weer te kriebelen om mij in dit prachtige werk onder te dompelen samen met een mooie groep zielen. De roep was groter dan mijn comfortzone. Het verlangen om werkelijk thuis te komen bij mijzelf gaat dwars door alle overlevingsmechanismen heen. Patronen die ik had opgebouwd om de diepste pijn niet te hoeven voelen.

Transformaties en loslaten

Ik heb al best wat opleidingen op mijn lijstje staan, maar niet eerder heb ik zo’n transformatieproces mogen ervaren. En dat was zeker niet gemakkelijk. En nog steeds. Want nu pas heb ik werkelijk ervaren dat groei verder gaat dan alleen het aankijken van je angsten en kwetsingen. Jarenlang heb ik gekeken naar waar ik vandaan kom. Had ik de mooiste inzichten en begreep ik precies waarom ik deed zoals ik deed. En toch bleef ik zoekend. Bleef ik onbewust vallen in herhaling. Inmiddels weet ik:

Diepe patronen laat je niet los. Ze laten jou los wanneer je geen weerstand meer biedt tegen het donker.

Mag het ook lelijk zijn?

Een paar jaar geleden zei een mede-cursist tijdens één van mijn opleidingen eens tegen mij: ‘Je komt altijd met van die mooie inzichten en bewustwording. Maar mag het ook lelijk zijn?’ Ik knikte van ja, maar eigenlijk had ik geen idee wat hij bedoelde. Inmiddels snap ik het niet alleen, ik heb het ervaren. Familieopstellingen brengt je naar de kern van je patronen. Patronen die dienen als bescherming tegen de pijn die eronder ligt. De eenzaamheid, onveiligheid en existentiële angsten. En ik kan me goed voorstellen dat er grote vraagtekens in je opdoemen als je dit leest; ‘waarom zou je dat doen?’

De weg naar heling

Omdat het de enige is naar werkelijk heling. Dwars door de pijn heen. Waar je niet meer van buiten hoeft te halen, wat je van binnen zo mist. Waar je de veiligheid, liefde, erkenning of waar je dan ook maar naar op zoek bent, in jezelf gaat vinden. Waar je leert dat jij de allerbelangrijkste persoon bent in je leven en je heel goed voor jezelf gaat zorgen. Waar je ervaart dat je jezelf kunt dragen. En waar de verbinding met jezelf altijd op nummer 1 staat.

Met het lijf voorop

En die weg gaat gepaard met het doorvoelen van traumastukken die in je lijf zijn opgeslagen. Want je kunt het vanuit je hoofd nog allemaal zo goed beredeneren en analyseren. Maar wanneer je lijf niet meedoet, blijven de angsten of negatieve gedachten aanwezig. Kloppend op de deur, omdat het werkelijk gezien en erkend wil worden.

Dit is de weg die ik ga

Het heeft voor een enorme shift gezorgd in mijn leven. Alsof ik niet meer terug kan naar hoe ik het altijd heb gedaan. Gemakkelijk is het niet. En toch ben ik dankbaarder dan ooit dat ik deze weg mag afleggen. Omdat ik in mijn diepste kern voel dat dit de weg is naar thuiskomen. Naar het voelen van diepe ontspanning in mijn lijf, omdat ik er helemaal mag zijn. Naar meer rust in mijn hoofd, omdat ik goed ben zoals ik ben. Naar diepere verbindingen, omdat ik zelf steeds meer aanwezig kan zijn. Naar overgave, omdat ik vertrouw op het leven en controle steeds meer durf los te laten.

Dit is de weg die ik te gaan heb. De roep van mijn ziel om thuis te komen bij mijzelf. Zoals onderstaande tekst van Dag Hammarskjöld omschrijft. Ik heb geen weerstand meer tegen de weg die ik te gaan heb. Want ik weet dat de schatkist rijk gevuld is met de mooiste ervaringen, verdieping, zingeving en pure liefde.

Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen
is er één die jij te gaan hebt.
Die éne is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg
die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?

Dag Hammarskjöld